Wordt podcasting poppentheater?
Heb je nog een podcasttip? #123 Search Engine en 3 uur 's nachts
Misschien was het door de voorlaatste aflevering van De Mol, waarin de kandidaten een opdracht uitvoerden in een ouderwets poppentheater. Volgens de voice-over was poppentheater in Palermo vroeger uitermate populair. Heden ten dage wordt het voornamelijk in stand gehouden ten behoeve van de toeristen. De poppen en het theater zagen er prachtig uit: hier was inderdaad een tijdje veel geld en/of moeite in gestopt. Er werd niet uitgelegd wat de val van het poppentheater had ingezet – en waarom een kunstvorm als opera dan wel was blijven bestaan – maar terwijl ik keek paste ik mijn situatie toe op het poppentheater.1 Zodoende kwam er een doembeeld bij mij bovendrijven. Wacht podcasting in Nederland dezelfde toekomst?
Misschien denken jullie nu: lekker haakje om de nieuwsbrief spannend mee te maken Lieven. Maar misschien is dit doembeeld een optelsom van allerlei momenten die ik in de afgelopen jaren heb beleefd. Misschien is het dat grote fonds, dat onze projectaanvragen soms wel steunt en soms niet. "De commissie is verdeeld" staat er dan in het verslag van de vergadering, terwijl al vanaf het begin openlijk wordt getwijfeld of de podcast wel een voorbeeld is van digitale cultuur.
Misschien is het de directeur van een fonds dat mijn favoriete (en Peabody-award winnende) wetenschapspodcast 'niet journalistiek genoeg' vond. Misschien is het de nieuwe directeur van een belangrijk fonds die blijkbaar 'nog niet zo into audio is', waardoor podcasting op een lager pitje is komen te staan. Misschien is het de cultuurcommissie van een grote stad in Nederland waar ik een paar jaar geleden onze aanvraag online voor mocht 'pitchen'. Aan het begin van mijn pitch vroeg ik wie van de vijf leden weleens een podcast luisterde: niemand, al had één lid "vroeger wel eens meegespeeld in een hoorspel". Misschien is het de collega die vertelde over de reactie van een cultuurfonds op haar aanvraag: "podcast? Oh ja dat steunden we alleen tijdens corona".
Misschien is het Randy Vermeulen, die als film- én podcastproducent al jaren aangeeft hoe scheef de verhouding is tussen budgetten voor producties met alleen microfoons en die waar je ook een camera en licht voor nodig hebt. Misschien is het dat gesprek met een vrij hooggeplaatst persoon bij de NPO, die me vertelde dat de budgetten voor audio heus wel omhoog gaan, maar nooit gelijk getrokken gaan worden met video. Misschien begrijp ik heus wel dat er nu eenmaal veel meer mensen televisie kijken. Maar misschien heerst ook wel nog steeds het idee dat je voor een podcast weinig mensen nodig hebt (en dus minder budget). Misschien was het de radiorecensent vond dat er te veel mensen meewerken aan onze Wie Wat Bewaart afleveringen. Als er niet meer middelen beschikbaar worden gesteld om meer mensen te betalen, kunnen de ambities natuurlijk ook moeilijk hoger worden.2 Zitten we misschien in een kip of ei situatie?
Misschien was het de conclusie van het overleg dat ik had met een collega van Horens, over de financiering van een project dat we op eigen titel (onafhankelijk) willen uitgeven. Na zeker vijf jaar aan ongekende populariteit voor de podcast, was het aantal fondsen waar we een podcastaanvraag zouden kúnnen proberen nog steeds maar op één hand te tellen. Misschien ben ik een broekie, die is begonnen in een tijd van ongekende hype, die er nu pas achter komt wat de oudere garde al lang wist: dat audio altijd een underdog zal blijven. Zoals poppentheater nu alleen nog voor kinderen wordt gemaakt (tenzij je eerst Southpark hebt gemaakt).
Misschien was ik door het mooie weer en al het gedoe rondom Joost Klein de formatie alweer vergeten.
Misschien was het nieuws over het aanstaande 'extraparlementaire' kabinet, waarvan de grootste partij wil dat alle klimaat- en cultuursubsidies worden geschrapt, doembeeldopwekkend.
Misschien heb ik het podcastlandschap wel veel te eng beschouwd en is de volgende nieuwsbrief optimistischer!
Dank deze week aan Hay voor het meelezen met deze editie. Heugdelijk nieuws: de gebruikelijke eindredacteuren Sharon en Wouter zijn deze week ouders geworden 🐣
AFLEVERING TIP VAN DE WEEK (#123)
Podcast: Search Engine
Aflevering: Should this creepy search engine exist?
Duur: 59 minuten
Uitgekomen op: 10 mei 2024
Uitgekomen bij: Audacy
Genre: gescript interview
Over doembeelden gesproken: wat als er een zoekmachine bestond, waar je, net zoals bij Google reverse image search, een foto van een persoon in kon gooien en vervolgens allerlei andere fotos van die persoon (en de linkjes er naartoe) kon vinden? Binnen een paar secondes zou je van degene die achter je op de pont staan kunnen weten hoe die heet, wat voor werk die doet en wat voor hobbys die heeft.
Slecht nieuws: dit bestaat al best lang, en het werkt ook best goed. Heel terechte vraag dus in de titel van deze Search Engine (ja, dat is grappig) aflevering: Should this creepy search engine exist?
Ik heb deze serie al eerder getipt, maar ik leg toch nog maar eens uit wat er zo goed aan is. Dat is niet per se het format (iedere week een andere vraag, hoe groot of klein ook, met sluitende antwoorden) maar de vorm. Doorgaans is de hoofdmoot een interview met een expert, dat wordt afgewisseld met stukken voice over van de host en, op cruciale momenten, tape.3 In deze aflevering zit bijvoorbeeld misschien één minuut tape van hoe Kashmir Hill (de New York Times reporter die het nieuws over deze zoekmachine bracht – iemand meeneemt naar een concert in Madison Square Garden. De persoon in kwestie werkt bij een advocatenkantoor dat op dat moment in een juridische strijd zit met de concertzaal. Met behulp van de bovengenoemde facial recognition software is een lijst opgesteld met medewerkers van het bedrijf. Bij de veiligheidscontrole wordt ze (ook door de software) herkend en geweigerd: Madison Square Garden laat tot nader order geen medewerkers van haar bedrijf binnen. Het geheel van de afleveringen is onwijs gescript, en door de toevoeging van dat stukje tape ben je echt daar geweest: je hoort hoe werkelijk de consequenties kunnen zijn. Ergens vergelijkbaar met de vorm van The Daily, maar dan met veel meer rust en tijd om een onderwerp uit te diepen. Misschien iets voor de kranten om te proberen met longreads?
SERIETIP VAN DE WEEK #123
Podcast: 3 uur 's nachts. De goede leugen
Duur: vijf afleveringen van tussen de 40 en 72 minuten
Uitgekomen op: 10 december 2020
Uitgekomen bij: Stichting Watershed. Gemaakt door Mirjam van Dijk en Juliet Gagnon, Corinne Heyrman
Genre: collage, familieverhalen/relaties, morele vraagstukken
Af en toe tip ik hier een klassieke podcastserie, omdat veel podcasts gewoon lang goed blijven. Nu tip ik een oudje die ik zelf tot mijn schrik nog niet geluisterd had: ik zag in mijn podcastapp dat deze wel ergens in de luisterqueue stond, maar ergens uit het zicht! Dat is zonde, want 3 uur 's nachts over de goede leugen is een erg goede podcast.
Liegen: we vinden het allemaal slecht en toch doen we het allemaal aan de lopende band. Dat is een fascinerend gegeven, en deze podcast behandelt dit onderwerp alsof je kijkt door een kaleidoscoop. Dé leugen bestaat niet. Makers Mirjam (zelf een leugenaar), Corinne (inmiddels mijn collega) en Juliet (iemand tegen wie is gelogen), voeren ieder hun eigen onderzoek naar verschillende vormen van leugens. Dat doen ze in interviews, maar die zijn door elkaar gemonteerd als een soort collage. Een verrassende vorm, waarvan ik me afvraag waarom die niet vaker wordt toegepast? De verhalen en bevindingen hebben in ieder geval mijn gedachten over liegen verrijkt.
KLIKLINKJES
Het bovenstaande beslaat een groot deel van de podcastwereld niet: de commerciële kant. Dat komt vast nog eens apart aan bod, maar hier een paar gerelateerde linkjes:
In Engeland zijn commerciële podcastpartijen boos omdat de BBC overweegt reclame toe te voegen aan hun podcasts.
Hay schreef een interessante nieuwsbrief over de grotendeels commerciële boekenwereld. Er is een wildgroei aan boeken die niets opleveren, toch blijft het boekenvak bestaan. Hoe kan dat?
Huiswerk voor iedereen die ambitie heeft om een (regelmatig verschijnende) documentaire podcast te maken: dit Longform interview met PJ Vogt, de host van Search Engine.
Spotify gaat podcastmakers laten zien hoe veel uur mensen naar hun shows luisteren
RODDELHOEK
Hoe lang houden jullie de om-en-om uitgesproken spreekbeurt van Monsters in het Bos vol?
Update over de vorige roddelhoek: de maker mailde terug! Ze heeft wel meer dan tien mensen gesproken voor de Wat Blijft over Pink de Thierry. Dat ze dezelfde mensen laat terugkomen als wij in onze aflevering (waar wij veel minder mensen voor spraken!) is dus niet geheel toevallig maar ook niet met kwade zin: het verhaal zat daar gewoon.
De fijnproevende podcastluisteraar kent het poppentheater ook als de sector waar de hoofdpersoon in de audiofictieserie The Shadows het probeert te maken. Deze auto-fictie serie is goed, omdat het heel realistisch klinkt. Dat komt omdat er veel documentaire tape en improvisatie wordt gebruikt, maar ook omdat het 'gebaseerd is op een waargebeurd verhaal'. Ik dacht altijd dat het poppentheater een grappige metafoor was voor de podcastindustrie, maar bij het herluisteren kwam ik er achter dat Kaitlin Prest blijkbaar echt met een collectief documentaire poppentheater wil(de) maken. Het begin van deze aflevering vat de serie op zich goed samen.
Misschien moet deze nieuwsbriefeditie dus ook met een korrel zout verorberd worden.
Zeker als de overheid rept over fair pay in de culturele sector, maar daar zelf niet naar lijkt te budgetteren?
Tape is de audiotechnische term voor ‘materiaal’: spul wat niet in studio’s is opgenomen, maar in het wild. Hier een lekker in depth artikel op Transom over hoe je tape verwerkt.