Het leven is te spannend om naar true crime te luisteren

HJNEPT #77 Zomergastbijdrage door Pleuni van den Udenhout

Het is de eerste zomercolumnisten bijdrage van dit jaar! Geschreven door mijn zeer leuke en competente kantoorgenoot Pleuni. Hoe het is om bij ons op kantoor te werken lees je vrijwel direct.

Hoewel ik graag de rol van mysterieuze schrijver onder pseudoniem - à la J.K. Rowling avant la cancel – zou zijn, hoor ik Lieven in mijn hoofd al ontelbaar veel redenen opnoemen waarom dat niet handig is. Daarbij lenen mijn voorletters zich TOTAAL niet uit voor een sexy synoniem. Dus, hallo lezer. Ik ben Maartje Visjager.

Verdomme (mag je schelden in een nieuwsbrief Lieven?), deed ik het toch. Poging twee: Stef Duin? Nee vooruit, poging drie: ik ben Pleuni van den Udenhout – oftewel, Pleun.

Als kantoorgenoot van Lieven heb ik al menigeen meubilaire discussies met hem gevoerd. Laten we stellen dat ik niet vind dat élke hoek een ladekastje nodig heeft. Lieven denkt daar anders over. Inmiddels hebben we een ongeschreven regel: hij stuurt z’n marktplaatsparels eerst naar mij, ik brand ze af. Een goed oor voor podcasts staat blijkbaar niet gelijk aan een talent voor interieur inrichting.

Gelukkig is er een organisch ontstane balans hier op kantoor: voor elk meubel dat ik afbrand, wordt er een podcast van mij af gevlamd – wees allen welkom, het is hier heel gezellig. Of althans, een podcasttip. Want onze smaken verschillen nogal. Podcast-anglofiel Lieven vindt het maar raar dat ik vrijwel alleen maar Nederlands luister. Daarnaast ben ik nóg verder van het (iedereen bij de publieke omroep; doe je oren dicht) ‘er moet iets op het spel staan’-doctrine verwijderd dan Podfather Heeremans.

Ik ben een atypische luisteraar, zo blijkt. Voor mij gebeurt er al genoeg spannends in de wereld; we gaan van stikstofrellen naar zwartepietendiscussie. Elk seizoen luidt weer een nieuwe opruiing in. Ik vind het wel best zo; ik live al genoeg on the edge. Zoals m’n opa zou zeggen: ik kom hier voor m’n rust. Hoe ‘langzamer’ de podcast, hoe beter.

(iedereen bij de publieke omroep mag z’n oren weer open doen)

Maar tussen het afwisselend afbranden van meubels en podcasts door, vinden we zo nu en dan een common ground. En dat is – naast het heen en weer sturen van katten en honden foto’s (inmiddels uitgebreide collectie, waarvoor dank) – geschiedenis. Blijf aan de lijn voor een mooie tip in die hoek. Vind je, net als ik, het leven zonder true crime ook al spannend genoeg? Blijf dan zeker aan de lijn voor een mooie slow radio tip.

Veel liefs,

Maartje Visjager/Stef Duin/P.A.D. van den Udenhout (ik zei het toch van die voorletters)

SERIE TIP VAN DE WEEK (#77)

Podcast: Slow Burn

Taal: Engels

Uitgekomen op: zie onder

Uitgekomen bij: Slate magazine

Zo nu en dan maak ik uitstapjes naar Engelstalige podcasts. Maar dat is enkel wanneer ik naarstig op zoek ben naar de mentale audio ondersteuning voor een trein- of autorit. Onlangs was het een opdrachtgever die mij wees op Slow Burn. Het enthousiasme van de politiek journaliste (wiens mening ik hoog heb zitten) trok me over de streep. Mijn volgende autorit zou met Engelse begeleiding zijn.

Het eerste seizoen gaat over de Watergate-affaire. In 1972 kwam aan het licht dat president Richard Nixon het Witte Huis van afluisterapparatuur had voorzien. Slechts enkele maanden na zijn herverkiezing blijkt de beste man de verkiezingen gemanipuleerd te hebben. Wat leidde tot zijn aftreden — de prachtige jaren ’70, toen politieke nalatigheid nog consequenties had.

Voor iedereen met een interesse in geschiedenis en een voorliefde voor diepgaand journalistiek onderzoek, kan ik deze podcast absoluut aanraden. Het geeft een beeld van hoe het leven was ten tijde van deze grootse politieke gebeurtenissen. “Nobody knew how Watergate was going to end. Our new podcast tells the story of what it felt like to watch a president fall”, vertelt host Leon Neyfakh over het eerste seizoen.

Er zijn maar liefst zeven seizoenen dus binge-waardig. Luister je tijdens je treinrit? Dan is één seizoen een stevig enkeltje Groningen naar Maastricht. Niet zoveel met Watergate? Dan verwijs ik je vooral door naar het laatste seizoen, relevanter dan ooit: Roe vs Wade. Of seizoen twee: over Bill Clintons impeachmentproces naar aanleiding van zijn affaire met Monica Lewinsky. Slutshaming-technisch (wat een woord) ook relevanter dan ooit.

AFLEVERING TIP VAN DE WEEK (#77)

Podcast: Parel Radio

Aflevering: Pawel de Poolse Plukker

Taal: Nederlands

Duur: 59 minuten

Uitgekomen op: 19 juni 2020 maar de originele serie kwam in 2018 uit.

Uitgekomen bij: Parel Radio is van NPO Radio 1

Goed, technisch gezien is dit geen aflevering maar een serie tip. Maar als jullie niks tegen Lieven zeggen, dan doe ik dat ook niet. Loopholes zijn er om gebruikt te worden.

Voor Parel Radio, jullie vast aller bekend, heeft Podmother Maartje Duin haar vierdelige serie Pawel de Poolse Plukker omgetoverd tot één aflevering (loophole!). Mijn schrijvershart maakt een sprongetje door alle alliteraties, de podcast zelf maakt er een driedubbele salto van. Maartje Duin trok een half jaar lang op met Pawel, een arbeidsmigrant uit Oost-Polen, die een leven probeert op te bouwen vanuit de Friese komkommerkassen. Als je net als mijn opa (en ikzelf) in de categorie ‘Ik kom hier voor m’n rust’ valt; dit is hele fijne slow radio en minstens een enkeltje Groningen – Maastricht waardig.

Lieven heeft deze nieuwsbrief geredigeerd, ook dank aan de kat die deze week Pleun heeft geholpen met schrijven. Dit is overigens niet dezelfde kat als waar Lieven de vorige editie over schreef maar vergat de foto toe te voegen (inmiddels toegevoegd).

KLIKLINKJES

• Lieven en Paula interviewden in 2018 al Maartje Duin over PodKas: Pawel de Poolse plukker in de Podcastclub

• Er is een nieuwe aflevering van Wie Wat Bewaart uit, die Lieven samen met Marieke van de Ven maakte. Het gaat niet over geroofde (zie onder) maar gevonden kunst op de zolder van de Ridderzaal. Luister hem per ommegaande!

• De Eeuw van de Amateur deed deze week voor het eerst een call-in aflevering, bij nader inzien een omgekeerde versie van die ene recente aflevering van Reply All, waarin Lieven ook even inbelde.

RODDELHOEK
Als Brabander — met een vader die zijn jeugdjaren spelend sleet op het terrein van Marggraff – zijn mijn oren extra gespitst als het om de Brand in het Landhuis gaat. Onlangs vernam ik dat seizoen twee in de maak (en zelfs dichtbij publicatie) is. Om in media termen te blijven: volgens kunstdetective Arthur Brand was er nog wel meer te vertellen…

Ook hoorde ik dat maker Simon Heijmans er niet een hele gezellige tijd erop na heeft gehouden, na publicatie. Niet zozeer vanwege de kritiek op journalistieke fouten, maar vanwege bedreigingen aan zijn adres. Terwijl podcastland op z’n kop stond door de productie, bleek er een aantal louche figuren niet blij met het onderzoek.

NB: hoe vaak doucht Yvonne Coldeweijer op een dag? Dit voelt enorm vies.