De aftershow van R.I.P. verhalende podcasts in Nederland

Heb je nog een podcasttip #62 door Randy Vermeulen

Hoi,

Randy hier en welkom bij de aftershow van R.I.P. Verhalende podcasts in Nederland!

Ik zal mijzelf nog een keertje introduceren. Ik ben een freelance producent en eindredacteur van verhalende podcasts. Samen met AudioCollectief SCHIK ben ik het afgelopen jaar het podcastlabel Slowpony begonnen, waarmee we ons eigen werk én dat van andere makers produceren. Daarnaast coach ik podcastmakers bij de totstandkoming van hun projecten. Ook heb ik een klein filmproductiehuis: Vossenfilms.

De afgelopen vier weken heb ik jullie een kijkje achter de schermen van de Hilversumse verhalende podcastwereld gegeven en heb ik antwoord gezocht op de vragen: bij wie ligt de verantwoordelijkheid voor een gezonde en eerlijke audiosector, en wat voor stappen kunnen we hierin zetten? Lees mijn eerdere nieuwsbrieven hier, hier, hier en hier.

In deze editie lees je niet één groot verhaal, maar een bundeling van reacties op de eerdere nieuwsbrieven. Waaronder maker Prosper de Roos over het belang van een sterke makers gedreven lobby, eindredacteur Jair Stein en maker Maartje Duin over de veranderende voorwaarden van het NPO-fonds, producent Joram Willink over een groot btw-probleem en maker Tjitske Mussche over een Podcastfonds. Tenslotte een persoonlijke conclusie met een aankondiging van het nieuwe project van AudioCollectief SCHIK! Op het einde geef ik het toetsenbord weer over aan Lieven en brengt hij het verlossende nieuws: is zijn aanvraag bij het NPO-fonds gehonoreerd?

Lobbyen, maar dan leuk
We beginnen met een bijdrage van Prosper de Roos, maker van o.a. de prachtige audiodocumentaire Pa Zodiac en voormalig bestuurslid bij de Dutch Directors Guild (DDG).

“De DDG is een beroepsvereniging voor regisseurs/makers. Van film, tv, podcast, radio tot nieuwe media. Iedereen die artistiek eindverantwoordelijk is voor een productie. Of dit nu een podcast is, documentaire, fictie, film of TV. Het zijn allemaal verhalen die vorm krijgen in een creatief en arbeidsintensief proces.

Wat doet de DDG voor audiomakers?
Als netwerk- en kennishub doen we verschillende dingen. We organiseren bijeenkomsten, regelen kortingen, bieden gedeelde algemene voorwaarden aan en lobbyen voor de positie van regisseurs/maker. Zo zijn we b.v. bij het documentaire uur DOCS van de Publieke Omroep het gesprek aangegaan over betere voorwaarden. O.a. over het gebruik van ruw materiaal en vergoedingen voor het gebruik van apparatuur. Recorders en software kosten nu eenmaal geld. Voor de duidelijkheid; het gaat hier om reguliere producties die niet door het NPO-fonds worden ondersteund, maar om producties die door de NTR en VPRO zelf worden gefinancierd. Dat zijn twee verschillende geldstromen.

Hoe zijn deze gesprekken verlopen?
We hebben contact gezocht met de twee omroepen achter het documentaire uur: de NTR en VPRO. De NTR stond open voor de vragen van de audiomakers. Na overleg is er uitgekomen dat bij NTR ruimte is voor een extra vergoeding voor het gebruik van apparatuur. Hiernaast staat de NTR ook open voor testcases met betrekking voor het gebruik van ruw materiaal voor spin-offs en andere kanalen. Iets waar audiomakers af en toe mee worstelen. Ze willen meer doen met de dingen die ze hebben opgenomen maar niet in de podcast zitten. Onder de huidige regelingen teken je de rechten van al het materiaal (dus ook wat je niet in de montage gebruikt) weg: dat is dan voor de omroep en mag je dan niet gebruiken. Bij deze testcases is de NTR wel gebonden aan de mediawet en journalistieke beperkingen. De conclusie hier was dus: ga als maker in gesprek over wat mogelijk is, aleer je tekent.. 

Bij de VPRO liep onze lobby echter heel anders. De redactie en productie waren heel behulpzaam en verwezen ons door naar een hogere bestuurslaag waarna het stil viel. Een ijzige radiostilte. De VPRO ging niet in op onze uitnodiging om te praten. Het is niet duidelijk waarom. Het toont een beetje de weerbarstige knoop die Hilversum ook kan zijn en de fragiele positie van freelance makers. Het lijkt op dat soort momenten er op dat makers een klein radartje zijn in een grote mediamachine.

De onzekere positie van makers neemt natuurlijk niet weg dat veel mooie verhalende producties beginnen bij een creatieve maker die een idee heeft, daar lang op kauwt en tot een plan weet te kneden. Dit is een proces waar je als maker veel tijd in investeert en als het meezit verschillende mensen hun huur van kunnen betalen.

Regisseurs/makers zijn wat dat betreft een grote onzichtbare banenmotor. Iets dat niet vaak genoeg kan worden benadrukt. Het lange veelal onbetaalde proces van idee ontwikkeling levert ook werkgelegenheid op als je financiering vindt.

Deze disbalans tussen het werk van een creatieve maker en vergoedingen, is niet iets dat alleen bij podcast speelt, maar ook bij film en tv. Vergoedingen voor regisseurs/makers staan vaak niet in verhouding staat tot de hoeveelheid werk. Hierbij houden makers vaak niet genoeg over voor om te investeren in nieuwe producties. In dat onbetaalde proces van idee ontwikkeling. Het gaat dan om de tijd die je nodig hebt om een plan uit te werken nog voordat je naar een omroep of fonds stapt. Het maken van documentaires (of fictie) is heel arbeidsintensief zoals ook Randy en Lieven de afgelopen weken zichtbaar heeft gemaakt.

Aan deze fragiele positie van regisseurs/makers, wil de DDG en ook andere organisaties zoals b.v de VEVAM, verandering in aanbrengen. Het gaat dan niet alleen om hogere budgetten of dagprijzen maar b.v. ook om rechten. Auteursrechten kunnen namelijk een extra inkomen opleveren. Wat bedoel ik hiermee? Ik zal eerst kort auteursrechten toelichten en dan wat dit voor podcasts betekent.

De creatieve kant van verhalen vertellen betekent dat je als regisseur/maker auteursrecht hebt op de dingen die je maakt. Net als een muzikant of schrijver. Voor de duidelijkheid, dit betekent niet dat een producent geen creatieve inbreng heeft, maar de auteurswet maakt een duidelijk onderscheid tussen producent en regisseur. Dit houdt in dat je volgens de wet als regisseur/maker recht hebt op een billijke vergoeding voor de exploitatierechten. Oftewel voor het openbaar maken van je werk.

Voor de duidelijkheid: deze auteursrechtelijke vergoedingen zijn een extra bron van inkomsten bovenop normale honoraria. En belangrijk, auteursrechten gelden niet alleen voor producties die voor een omroep maakt, volgens de auteurswet heb je als regisseur altijd recht op een vergoeding voor de exploitatierechten van je werk.

Vraag is natuurlijk wie die vergoeding betaalt. Het is in Nederland gangbaar dat veel creatieve makers via een collectieve beheersorganisatie een vergoeding kunnen krijgen. Voorbeelden van collectieve beheersorganisaties zijn o.a. de bekende BUMA voor muziek, LIRA voor schrijvers, SEKAM voor producenten of de VEVAM voor film- en tvregisseurs. Voor verschillende deelgebieden zijn er beheersorganisaties waar je als maker gratis lid van kan worden en je rechten kan claimen.

De vergoedingen die deze beheersorganisaties uitbetalen worden doorgaans geïnd bij kabelaanbieders, zoals Ziggo of UPC, dat zijn bedrijven die infrastructuur verzorgen en content doorgeven. Van het geld dat de kabelaanbieders afdragen worden o.a. de auteursrechtelijke vergoedingen uitbetaald.

Goed verhaal! Hoe zit dit bij podcast?
Er is helaas (nog) geen aparte beheersorganisatie voor podcast of radio. Maar dat betekent niet dat audiomakers nergens terecht kunnen. In sommige gevallen kan je namelijk bij de LIRA rechten claimen. De LIRA is de auteursrechtenorganisatie voor en door schrijvers, vertalers en freelance journalisten. Wat kan je met de LIRA als audiomaker?

Wanneer je voor een radiodocumentaire of audiofictie (hoorspel) een scenario hebt geschreven dan kan je dat bij de LIRA opgeven. Let op, je doet dit dan als schrijver en er zijn restricties. Het gaat namelijk alleen om werken die op een reguliere radiozender zijn uitgezonden. Je kan dus (nog) niet voor podcast-only productie scenario rechten claimen. Dus niet voor iets dat alleen op Spotify, Google Play of iTunes staat.

Waarom valt digitale distributie buiten de boot? Is dat niet raar? 
Ja maar het is een ingewikkeld verhaal. Het heeft er o.a. mee te maken dat de grote kabelaanbieders die auteursrechtelijke vergoedingen moeten afdragen dit doen voor content die via de kabel is uitgezonden. Bij podcast en ook video on-demand is dat een ander verhaal. Dit is nog niet goed geregeld. Digitale distributie via internet lijkt te worden aangegrepen om geldstromen om te gooien of winsten van bedrijven te vergroten. Waarbij regisseurs/makers vaak aan het kortste eind trekken.

Maar tegelijkertijd zijn auteursrechten en vergoedingen ook volop in beweging. Het is iets waar er door verschillende partijen wordt onderhandeld. Niet alleen de DDG maar ook andere organisaties maken zich hard voor eerlijke vergoedingen. Het is iets dat vaak langzaam gaat maar het staat niet stil. Hoe meer makers zich verenigingen, hoe groter onze stem.”

Ik denk dat de brief waarmee ik deze nieuwsbrief take-over begon, waarin veel makers, eindredacteuren en producenten hun zorgen uitten over de toekomst van verhalende podcasts, daar ook een voorbeeld van is: mede vanwege deze brief — en het gesprek dat daarna volgde — heeft het NPO-fonds op 1 maart haar voorwaarden veranderd. Maartje Duin schreef op Facebook in reactie daarop het volgende:

“Deze week kondigde het NPO-fonds aangepaste regelingen aan, met verbeteringen in de financiering van verhalende audio. Dat is niet zozeer een reactie op Randy's stuk van vorige week, maar op een eerdere brandbrief van ons makers en een gesprek in Hilversum. Het toont aan dat het zin heeft om als maker aan de bel te trekken en inzage te geven in je werkproces, hoe kwetsbaar dat ook voelt. Ik hoor nl. zelf altijd dat stemmetje in mijn achterhoofd: 'Kon dat nou écht niet sneller?' en ook, deep down, een soort schaamte over het idee een subsidieslurper te zijn, afhankelijk van belastingcenten die aan veel belangrijker zaken hadden kunnen worden besteed. Een gevoel dat door de Halbe Zijlstra's en Hugo de Jonge's van ons land nog eens lekker wordt ingewreven.”

De verhoogde maximale bijdrage van het NPO-fonds is een stap in de goede richting, maar het betekent niet dat alle problemen daarmee zijn opgelost. Zo mailt Jair Stein, eindredacteur van onder meer DOCS, mij het volgende:

“Het nieuws van de verhoging van het maximumbedrag voor verhalende podcasts gaf me een dubbel gevoel. Enerzijds is het natuurlijk fantastisch dat er gevochten wordt om meer geld vrij te maken voor kwalitatief hoogwaardige producties.

Maar anderzijds wordt het dieperliggende probleem met deze verhoging helaas niet opgelost. Dat probleem schuilt in het feit dat er grens is gesteld in het aantal minuten dat wordt vergoed als je een podcast wil maken; een maximum van 150 minuten. Natuurlijk is niet iedere productie even complex en dus is het soms mogelijk om een mooie serie te maken die past binnen deze tijd.

Toch is het opvallend dat de podcasts die de afgelopen jaren een grote impact hebben gehad en die prijzen in ontvangst hebben mogen nemen, allemaal een lengte hadden die een veelvoud is van 150 minuten. Niet omdat de makers hun verhaal onnodig oprekten, maar omdat de onderwerpen zo rijk en gelaagd waren dat de podcast die extra minuten nodig had.

Een paar voorbeelden: De Plantage van Onze Voorouders (winnaar Dutch Podcast Award) werd verteld in 312 minuten, De Man en de Maan (5 sterren in zowel de NRC als De Volkskrant) duurde 392 minuten en Opgejaagd (winnaar Prix Europa) kostte 473 minuten; meer dan drie keer de maximumlengte die nu wordt vergoed. De consequentie van de gestelde grens is dus dat een aanzienlijk deel van het werk onbetaald blijft.

Als eindredacteur is het dan ook niet eenvoudig om makers te stimuleren om een aanvraag te schrijven, in de wetenschap dat het veel tijd kost om een goed plan te maken terwijl de uiteindelijke productie slechts deels vergoed kan worden.

Dat maakt dat andere platforms, buiten de NPO, steeds meer aantrekkingskracht op makers uitoefenen. Veel van hen zijn de afgelopen jaren overgestapt naar kranten en andere commerciële organisaties, waar ze zonder veel gedoe aan de slag kunnen met hun podcast-ideeën.

Om het tij te keren en makers te behouden die ambitieuze verhalende podcasts produceren voor de NPO, wordt het tijd voor een fundamentele discussie om omroepen en de NPO te laten inzien dat verhalende podcasts meer zijn en meer kosten dan de "chat casts" waar het gros van het podcastlandschap uit bestaat.

Een goede verhalende podcast is even waardevol en arbeidsintensief als een goede televisiedocumentaire-serie en de beloning zou navenant moeten zijn. Het is belangrijk dat dit besef doordringt bij de NPO, want de concurrentie groeit en talentvolle of betere makers hebben steeds meer mogelijkheden om hun heil elders zoeken.

Tegelijk ben ik optimistisch, want uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde: de makers, de eindredacteuren, de NPO, de omroepen en het fonds. We willen dat de publieke omroep podcasts blijft maken met maatschappelijk relevante, complexe verhalen die op een spannende, meeslepende manier worden verteld. En we willen vast ook allemaal dat daar een realistisch budget tegenover staat.”

De grote BTW-kwestie
Ik sprak producent Joram Willink van BIND over iets waar hij tegenaan is gelopen bij het maken van De Deventer Mediazaak. Een groot btw-probleem dat ervoor zorgt dat het lage productiebudget dat beschikbaar is voor verhalende podcasts, nog lager wordt.

Joram:
“Als je als extern producent subsidie krijgt van het NPO-fonds, moet deze bijdrage via de omroep aan de producent uitbetaald worden. Sinds de afschaffing van de printprijsregeling ben je als producent btw-plichtig over deze bijdrage. Deze regeling hield in dat filmproducenten niet 21% btw hoefden af te dragen over de te ontvangen bijdrage. Omdat dat destijds een enorm probleem veroorzaakte voor begrotingen, is er toen voor TV-producties voor de publieke omroep een budget gereserveerd binnen de NPO om dat te compenseren. Dus als je voor de publieke omroep een televisiefilm maakt, is de bijdrage die je krijgt exclusief btw.

Voor podcasts is dat probleem er nog wel. De Deventer Mediazaak kreeg een bijdrage van €65.000 van het NPO-fonds, maar omdat deze bijdrage inclusief btw is heb je eigenlijk maar €53.719 om uit te geven. En dat is een groot probleem, want als je zou kijken naar de hoeveelheid research, tijd, energie en gunsten die we erin hebben gestopt, zou de podcast minstens het dubbele kosten. 

Als de NPO en het NPO-fonds dit probleem zouden oplossen, kunnen makers en producenten binnen de beperkte budgetten een meer eerlijke vergoeding krijgen voor hun werk.

Er zijn twee oplossingen tot dit probleem: of het budget verhogen dat beschikbaar is voor podcasts, of ervoor zorgen dat ook podcasts aanspraak kunnen maken op dat budget binnen de NPO. Omdat de budgetten van audio zoveel kleiner zijn dan film, zou het voor dat ‘compensatiefonds' weinig verschil maken.

Waarom mogen videoproducties gebruik maken van dat budget, en audio niet?”

Het Nationale Podcastfonds
Veel van de kritiek die ik op deze take-over heb gekregen, gaat over dat ik teveel denk vanuit het bestaande systeem. En dat we juist met z’n allen ook moeten durven dromen over nieuwe mogelijkheden. Zo mailde Tjitske Mussche, podcastmaker en directeur van Oorzaken, mij dat er eigenlijk een apart fonds zou moeten komen speciaal voor podcasts: 

“Er zijn tot nu toe in Nederland en Vlaanderen weinig mogelijkheden om verhalende podcasts te financieren. Het NPO-fonds neemt een aanzienlijk deel voor zijn rekening, maar kent ook beperkingen. Er moet een publieke omroep betrokken zijn, bijvoorbeeld. En aanvragen voor series met meerdere seizoenen (niet ongebruikelijk in podcastland) worden in principe niet gehonoreerd. Als je podcast niet aan deze eisen voldoet, of je aanvraag wordt om andere redenen bij het NPO-fonds afgewezen, is het bijna onmogelijk om je podcast nog gefinancierd te krijgen.

Ze zijn er wel, fondsen die podcasts (mede) financieren: zoals bijvoorbeeld het fonds Bijzondere Journalistiek of het Letterenfonds. Echter, al deze fondsen hebben een heel specifieke focus en daarmee samenhangende voorwaarden. De podcasts moeten journalistiek (Fonds Bijzondere Journalistiek), literair (Letterenfonds), betrokken bij kinderen of buurtbewoners (VSBfonds), of vernieuwend voor de digitale cultuur/over architectuur of vormgeving gaan (Stimuleringsfonds Creatieve Industrie) zijn. Als je podcastplan niet in een van deze hokjes past, kun je het vergeten. Ook is één fonds meestal niet voldoende om de begroting te dekken, vanwege plafonds die ingesteld zijn. Of er worden bij de aanvraag meerdere deelnemende fondsen of andere partijen ge-eist.

Gezien de enorme vlucht die podcasts de afgelopen jaren genomen hebben, en de bewezen impact en het brede publieksbereik van verhalende podcasts (zie bijv. De Plantage van onze voorouders of Bob) die menig filmdocumentaire overtreft, is het vreemd dat er nog geen Podcastfonds bestaat. Een fonds waar podcastregisseurs met al hun plannen terecht kunnen, zonder dat ze in een specifiek hokje moeten passen. Een fonds dat de ontwikkeling van het genre van verhalende podcasts verder brengt. Net zoals meerdere filmfondsen (Het Filmfonds, COBO, VEVAM, om er maar een paar te noemen) dat voor film en televisie doen.”

Persoonlijke conclusie
Zo, dit was ‘m! Ik hoop dat jullie iets aan mijn onderzoek hebben gehad. Ik vond het eerlijk gezegd best spannend om dit allemaal op te schrijven. Je wil dingen juist benoemen, helder zijn, recht doen aan de ervaringen van mensen zonder organisaties in een kwaad daglicht te zetten. Maar bovenal heb ik door gesprekken met makers en producenten veel nieuwe dingen geleerd over de podcastsector. 

Er valt nog zoveel meer te behandelen als we écht een goed antwoord willen vinden op de vraag hoe we de podcastwereld eerlijker kunnen maken voor makers van verhalende podcasts. Denk bijvoorbeeld aan de verdeling van exploitatierechten, de dominante rol van de NPO in wat wel of niet gemaakt kan worden en de mogelijkheden voor financiering van verhalende podcasts door middel van commerciële partijen. Ik ben dan ook van plan om te blijven schrijven hierover. Mocht je het interessant vinden om op de hoogte hiervan te blijven, voeg mij dan toe op LinkedIn!

Wat ga ik nu doen?
De komende maanden staan voor mij in het teken van de financiering van de nieuwe verhalende podcast van AudioCollectief SCHIK. We willen het budget hiervoor rond krijgen zonder de NPO en het NPO-fonds. Maar de weg daarnaartoe is nog onbekend.

Hoe kunnen we iets van waarde maken en daar op een eerlijke wijze betaald voor worden? We denken voor onze nieuwe podcast aan een combinatie van geldstromen: subsidies, sponsoring en het ‘verkopen’ van een seizoen aan ons publiek. Er is een publiek voor de podcasts van SCHIK: Bob en El Tarangu zijn respectievelijk meer dan 1,7 en 1,5 miljoen keer gedownload en maandelijks vinden nog steeds veel nieuwe luisteraars hun weg naar deze series. Maar zijn zij ook bereid om te betalen? En is het aantal potentiële betalende luisteraars groot genoeg om het budget van een verhalende podcast te kunnen financieren?

Het laatste jaar is er veel geschreven over verdienmodellen in podcasts. Ik zie echter dat journalisten vooral schrijven over chat-podcasts die experimenteren met advertenties en donatie-modellen. Deze experimenten missen voor verhalende podcasts. Terwijl de noodzaak om los te komen van subsidies hoog is, zeker nu er wordt gesproken over het verdwijnen van het NPO-fonds en daarmee een groot deel van het beschikbare budget voor verhalende podcasts in Nederland.

Wij zien deze serie als een kans om te kijken of we een duurzaam verdienmodel kunnen ontwikkelen voor het maken van verhalende podcasts, en hopen onze kennis hierover te delen met andere audiomakers. Volg productiehuis Slowpony dan ook om op de hoogte te blijven van hoe we de financiering van het nieuwe project van SCHIK aanpakken (op Facebook, Twitter en Instagram). Mochten er audiobobo’s zijn die dit lezen en mee willen denken — of toegang hebben tot geld! — kunnen zij mij een mailtje sturen via vermeulen.randy@gmail.com 

Tenslotte wil ik iedereen nog heel erg bedanken die de afgelopen weken meegelezen heeft en alle makers die hun ervaringen en gedachten met mij hebben gedeeld. En natuurlijk veel dank aan alle gifmakers!!!!

What’s up met Lieven?
“Weet je wie er goed kunnen klagen over de NPO?” vroeg een goede vriendin en collega van mij retorisch, toen ze net was begonnen met een klus bij een omroep. “De mensen die voor de NPO werken”.

Deze opmerking is voor mij, Lieven de buitenstaander, makkelijk om te maken. Ik zou het zelfs begrijpen als de mensen die de afgelopen weken hebben bijgedragen aan de nieuwsbrieven dit ervaren als een trap na. Tegelijkertijd is het een opmerking die je ook kan opvatten als inmiddels een met zelfspot. Vorige week werd ik namelijk gebeld dat de ontwikkel aanvraag die ik samen met Horens.audio en Het Klokhuis had ingediend bij het NPO-fonds “met de hakken over de sloot” (wat dat betekent, kom ik waarschijnlijk in een latere nieuwsbrief op terug) is toegekend! Ik heb vanaf nu dus ook echt een reden om te klagen over de NPO.

Zonder dollen: ik ben echt super blij met de afgelopen nieuwsbrief edities, de bijdragen van iedereen en het enorme aantal nieuwe subscribers dat er bij is gekomen (meer dan 140!). Ik voel me haast verplicht om mezelf nog eens te introduceren voor de nieuwelingen. Dat ga ik niet hier doen: kijk maar op mijn site, luister mijn podcast Kaas of naar dit interview wat ik onlangs deed bij Femke in haar podcast Oorwerkers. Of duik in het archief van deze nieuwsbrief en lees een van de circa 40 edities die ik sinds 2021 geschreven heb.

Wat Randy de afgelopen weken gedaan heeft past heel goed bij de spirit van Heb je nog een podcasttip? Het doel is om de wereld van het podcastmaken transparanter te maken. Zoals ik al eerder aangaf is er één bastion in podcastland wat niet transparant noch toegankelijk is, en dat is de NPO. De NPO was ook ons grote antivoorbeeld toen we het Podcastnetwerk begonnen: eerst dachten ze dat podcast gewoon radio was, daarna kwamen ze met een debiele podcast app met alleen maar NPO podcasts er in en nu nog steeds lijkt het soms alsof ze actief mensen met creatieve ideeën tegenwerken.¹ Niet cool, voor een instituut wat Publiek moet zijn. Uiteraard zijn het niet de individuen die er werken die verrot zijn, maar het systeem.

De serie van Randy heeft wat inzicht verschaft waarom dat is. Er zijn nog een aantal problemen, maar daar komen we later vast nog eens op terug. Je zou haast kunnen stellen dat juist door die houding van de NPO de commerciële markt steeds groter wordt en meer kansen voor nieuwe makers biedt. Bovendien staat de amateur (dzw niet voor geld gemaakt, dus zeker niet per se minder goed) regio in volle bloei. Dit alles om te zeggen: ondanks dat het NPO-fonds de grootste pot geld (in Nederland) is, is er méér in podcastland te beleven. Ik hoop dat iedereen blijft lezen om ook daar iets van mee te pikken.

Maargoed, eerst maar eens, zoals mijn vader altijd zegt: “put your money where your mouth is”. In de komende nieuwsbrief licht ik toe wat nu dat podcast idee is dat zelfs de sectie audio van het NPO-fonds (net aan) goed genoeg vind. Als het mag van Het Klokhuis, ga ik ook inzicht geven in het ontwikkelproces van de serie, want dat is nieuw voor mij (en ik denk voor veel van jullie). Zeker as we research. 

Wat dat bod op het huis betreft: daar zijn we met 35K overboden. Ook daar schortte het dus aan financiering ☹️

PODCAST TIP VAN DE WEEK #10, keuze van Randy

Podcast: OVT

Ik heb de laatste weken mijn liefde hervonden voor OVT, het geschiedenisprogramma van de VPRO. Elke week geeft de redactie een historisch perspectief op de actualiteit. Daarnaast heeft het de afgelopen jaren podcasts als De plantage van onze voorouders en Als geschiedenis in je opstaat (mede) mogelijk gemaakt. Je voelt dat het programma zorgvuldig, met veel liefde en plezier wordt gemaakt. Voor mij laat dit programma het bestaansrecht van de NPO zien. Wel vind ik het onbegrijpelijk dat je in de podcast nog steeds nieuwsflitsen tussendoor hoort, ik heb vernomen dat dat beleid van NPO Radio 1 is — maar dat zou in de podcast eruit gemonteerd kunnen worden. (Dat doen ze bij Mangiare! tenminste wel)

PODCAST TIP VAN DE WEEK #10, keuze van Lieven

Podcast: Als geschiedenis in je opstaat

Duur: 3 afleveringen van ca 25 minuten

Uitgekomen bij: OVT dus, VPRO. Maker: Marjolein van Heemstra

Ik ben blij dat ík nu weer de tips mag gaan geven, want als we radioprogramma’s als podcast gaan tippen… Afgelopen week was ik naar de Revolusi! tentoonstelling in het Rijksmuseum. Vorig jaar heb ik al de gelijknamige podcast geluisterd en getipt. Als geschiedenis in je opstaat is een nieuwe die ook is gemaakt naar aanleiding van een object dat je in de tentoonstelling. Een goede vriendin van maakster Marjolijn van Heemstra krijgt dit object, een brief van haar opa uit de tijd dat hij vocht in Indonesië, onlangs onder ogen. Nadat ze het gezien heeft, ontwikkelt ze vreemde lichamelijke klachten. Marjolijn onderzoekt met haar in de podcast waar dat vandaan kan komen. Hoewel er voor mij net iets te veel familieopstelling in naar voren kwam — ik geloof hier net zo erg in als de meeste witte mannen van middelbare leeftijd geloven in intersectionaliteit — is het verhaal uiteindelijk prachtig, want het is goed geschreven. De podcast vond ik zelfs mooier dan de tentoonstelling! Bonustip: de podcast Sør, eveneens van Marjolijn. Samen met Iris interviewde ik haar al eens in de Podcastclub over deze podcast.

1. Een voorbeeld: door de rechtenkwestie die Prosper in deze nieuwsbrief beschrijft, mogen NPO-podcasts in principe niet in de Podcastclub behandeld worden. We willen namelijk ook altijd niet-gebruikte fragmenten van de maker laten horen, maar dat mag niet omdat die dus eigendom zijn van een omroep. Daarnaast mogen we geen toegangsprijs voor de avonden vragen omdat we dan “een nieuw werk aan het maken zijn” en de belastingbetaler hier al voor betaald heeft 🤷🏼‍♂️