Show me the money!
Heb je nog een podcasttip #60(!) door Randy Vermeulen
Hoi!
Randy hier, ik neem deze nieuwsbrief een tijdje over van Lieven.
Voorheen voerde ik (eind)redactie over podcasts bij de VPRO, nu werk ik als freelance eindredacteur met makers als Gabriella Adèr, Simone Eleveld, Sanne Boer, Anna Peeters & Maurits de Bruijn en AudioCollectief SCHIK aan verhalende podcasts. Met SCHIK ben ik het Vlaams-Nederlands podcast productiehuis Slowpony begonnen, waarmee we onze eigen podcasts én die van andere makers produceren.
De komende weken geef ik jullie een kijkje achter de schermen van de Nederlandse podcastwereld en probeer ik een antwoord te formuleren op de vragen: Bij wie ligt de verantwoordelijkheid voor een gezonde en eerlijke audiosector, en wat voor stappen kunnen we hierin zetten? Lees mijn eerdere nieuwsbrieven hier en hier.
Deze week: Show me the money! Een lange zit, omdat we in detail door een begroting van een (hypothetische) verhalende non-fictie podcast gaan lopen. Deze editie is in die zin meer een handleiding dan een betoog, dus je kan er ook voor kiezen om het in stukjes te lezen. Maar misschien gooi ik nu mijn eigen ramen in. Dat doe ik vaker: wanneer ik een workshop over podcastfinanciering geef, dan begin ik ook meestal met ongemakkelijke dingen zoals: “Nu komt het saaie gedeelte”, “We moeten hier even doorheen” en “Hou vol!”.
Maar als we met z’n allen willen onderzoeken hoe we tot een meer eerlijke maakpraktijk kunnen komen, is het belangrijk dat makers, producenten, omroepen, zenders en fondsen zicht hebben op de werkelijke kosten van een verhalende podcast.
Let’s talk business!
Bij grotere podcasts is het maken van een begroting meestal de verantwoordelijkheid van de producent waarmee je werkt. Bij kleinere projecten zal je die vaak zelf moeten maken.
Maar los van bij wie deze verantwoordelijkheid ligt, is het belangrijk dat jij als maker de begrotingen van je projecten heel serieus neemt. De financiële situatie van freelance makers is voor veel mensen met wie je in contact komt, onbekend. Mensen die in de hoogste regionen van de mediawereld over geld gaan zijn vaak opgegroeid in een tijd dat studeren gratis was, huizen betaalbaar en zelf al tientallen jaren een vast contract hebben. Zij weten niet hoe het is om als (jonge) freelancer rond te moeten komen van je werk. En het is aan ons als makers om hen dat verhaal te vertellen.
Straks neem ik jullie mee in een door mij opgestelde ‘ideale’ begroting. Ik heb podcastmakers Lotte van Gaalen en Babette Rijkhoff gevraagd om hierop te reageren. Lotte maakte onlangs de mooie vierdelige serie De man met de rammelaars voor het Joods Museum. Met Babette maakte ik in 2016 Sterk Water. Zij hebben eerder producties gemaakt voor de NPO, maar maken tegenwoordig allebei veel commercieel werk en vanuit die ervaring geven zij hieronder feedback op mijn begroting. Daar beginnen we nu meteen mee, want Babette wil graag reageren op een alinea hierboven:
“Ik ben het met je eens dat je opdrachtgevers mee moet nemen in je werkzaamheden. Hieronder zie je een voorbeeld van een basisbegroting voor een podcast van 15 minuten die ik vaak naar opdrachtgevers stuur. Ik stuur ook altijd een voorbeeld van een gemaakte podcast, zodat ze een referentie hebben. Daarbij laat ik weten dat de prijs samenhangt met de keuzes die we maken. Bijvoorbeeld hoeveel research er gedaan moet worden, of we kiezen voor een componist en hoe ingewikkeld de montage wordt”.
Bedankt, Babette! 🔥 Dit is al heel fijn voor een kleine productie, maar wat als je het wat groter zou willen aanpakken?
Wat heb jij nodig?
Omroepen en producenten zijn afhankelijk van makers voor goede ideeën, sterke producties en ook hun financiering. Ik zie de budgetten waarmee ik werk dan ook nooit als ‘mijn’ budget, maar die van de makers - die ik voor hen beheer.
Daarom plan ik aan het begin van een project een gesprek in met de maker(s) om de verwachtingen rondom onze samenwerking te bespreken. Ik wil weten hoe diegenes werkwijze eruit ziet - maak je eerst een scenario en monteer je dan in audio, of monteer je direct in audio? Hoe lang heb je nodig om een eerste versie van een aflevering te maken? Hoe lang wil je uiteindelijk werken aan een aflevering en de serie? Werk je fulltime aan het project, en is dat nodig, of wil je de podcast combineren met andere klussen?
Wat heb jij nodig binnen dit project om te excelleren? Dat is niet een makkelijke vraag om te beantwoorden, zeker als je nog niet zoveel ervaring hebt, maar wel een belangrijke. Wat zijn je sterke en minder sterke punten in een proces? Als jij aangeeft dat je het heel spannend vindt om voice-overs in te spreken, kunnen we iemand in de begroting opnemen die jou daarbij helpt. Of als je vormelijk niet zo sterk bent, kunnen we dagen begroten voor iemand die met jou aan het sound-design werkt.
Wat verwacht je van mij als eindredacteur - hoeveel feedback-momenten wil je bijvoorbeeld per aflevering? Hoe wil je feedback ontvangen? Op welke vlakken heb je mijn hulp nodig? Hoe kunnen we je productioneel het beste ondersteunen? Zijn er productionele risico’s? En wat is je ambitie met het project? Hoe ziet een ideale release eruit? Verschijnen er naast de podcast ook verdiepende artikelen en video’s, en/of wil je een live-event organiseren?
Op basis van dit gesprek kunnen we een plan van aanpak, een planning en een begroting maken!
Begroting
De begroting hieronder is voor een fictief project: een 5-delige verhalende documentaire podcast, met afleveringen tussen de 40 en 60 minuten. Ik wil van tevoren benadrukken dat deze begroting niet indicatief is voor alle verhalende podcasts — het kan goedkoper, het kan duurder. Fictie is sowieso een heel ander verhaal.
Laten we aannemen dat de makers van deze podcast eerder subsidie hebben gekregen van het NPO-fonds om het plan verder te ontwikkelen en research te doen naar verhalen en personages. De kosten hiervoor zijn dus niet opgenomen in deze begroting.
Regisseur
Deze fictieve non-fictie podcast wordt gemaakt door twee personen, die ieder een verschillende rol hebben binnen het maakproces. Ze zijn allebei hoorbaar in de podcast, maar de co-maker zal de voice-overs inspreken. De regisseur houdt de grote lijnen in de gaten van de serie en voert de regie over de montage van de afleveringen. Als je voor een project veel dagen krijgt, is het gebruikelijk dat je iets inlevert op je dagprijs. Daarom houden we hier een lage dagprijs van €300 aan.
Babette heeft haar bedenkingen hierbij:
“Ik ben een beetje ambigu over de dagprijs van €300. Ik snap 'm voor een project met een groot aantal dagen en toch denk ik: dit moeten we toch niet willen. Hier kun je als zzp’er in ieder geval niet ook nog pensioen en verzekeringen van betalen.”
Ik ben het hier mee eens, ik weet ook niet of het slim is om naar jullie te communiceren dat €300 een gangbaar tarief is. Tegelijkertijd hebben jullie in mijn vorige nieuwsbrieven kunnen lezen dat de beschikbare budgetten voor verhalende podcasts heel beperkt zijn. Ik kies er daarom voor om wél het aantal noodzakelijke dagen op te nemen in de begroting, maar dan met een lagere dagprijs. Zo is het in ieder geval duidelijk voor het fonds hoeveel tijd het maken van de podcast kost. Anders blijft dat werk onzichtbaar.
We zouden er ook voor kunnen kiezen om in deze begroting een normale dagprijs aan te houden, maar dat je in het dekkingsplan (een overzicht onderaan de begroting waarin je laat zien hoe je het project gaat financieren) een gedeelte van je vergoeding opneemt als eigen investering. Ik denk dat bij kleinere projecten waar je als ervaren audiomaker weinig dagen krijgt, een dagprijs van €400 eerlijk is. Voor commerciële opdrachten ligt dat rond de €500/€600.
In de begroting zie je dat er 1 dag per aflevering is begroot voor verdere research en factchecking. Vervolgens staan er vijf opnamedagen begroot per aflevering. In deze dagen is ook de voorbereidingstijd voor het interview opgenomen én de reistijd.
De regisseur maakt een voormontage van het opnamemateriaal en dit wordt getranscribeerd d.m.v. een transcriptie programma. Vaak is het resultaat hiervan niet vlekkeloos, dus moet iemand dit nakijken. Bovendien transcribeert zo'n programma geen niet-tekstuele zaken als geluiden op de achtergrond of wanneer iets emotioneel of grappig is. In deze begroting ga ik ervan uit dat de maker deze check zelf doet. Ik doe ongeveer over een uur opnamemateriaal 2,5 keer zo lang: dus 2 uur opnamemateriaal kost mij 5 uur om te transcriberen.
Op basis van deze transcripties bouwen we een scenario voor de montage. Dit is niet een statisch proces waarin we eerst op papier een scenario uitwerken en dit daarna monteren in audio, maar het is een continue dialoog tussen montage en scenario. Er staan 10 montage dagen per aflevering begroot. Daarnaast zijn er revisierondes en besprekingen begroot. Revisie-sessies duren vaak een volle dag (inclusief voorbereiding) waarin je als team elk detail van de montage bespreekt. Vervolgens hebben we 2 dagen per aflevering begroot voor het sound-design en het begeleiden van de componist in de totstandkoming van de muziek.
We nemen de uiteindelijke voice-overs op in een studio, dit doen we in sessies van maximaal 4 uur. Ik heb een halve dag per aflevering begroot voor de regisseur, die de co-maker in de studio regisseert. Daarna moeten de voice-overs zorgvuldig worden ingemonteerd. De aflevering wordt afgemixt (voor de leken: de geluidsniveaus worden gelijkgetrokken waarmee het geluid mooier wordt gemaakt) en die mixages moeten door de regisseur gecheckt worden.
Daarmee komt het totaal aantal dagen voor de regisseur neer op 132,5 - of 26,5 dagen per aflevering. Dit lijkt misschien veel, maar je ziet dat het werken aan een podcast uit heel veel stappen bestaat. Ik maak deze vergelijking al in de vorige nieuwsbrief, maar als je het zou vergelijken met het maken van een filmdocumentaire verenigt deze regisseur de functies van researcher, regisseur, geluidsvrouw, schrijver, editor en sound-designer in één.
Lotte: “Het aantal dagen klinkt realistisch. Ik heb zelf nog nooit aan zo’n omvangrijk project gewerkt, maar de praktijk is dat ik ook voor minder grote projecten nog nooit zo’n realistisch aantal uren heb kunnen begroten voor mezelf als in dit voorbeeld. Echt bij lange na niet.
Ik vind het op zich ook niet erg als niet alle dagen begroot worden, want naar mijn idee zit het feit dat niet al je uren facturabel zijn meegenomen in je dagprijs (mits het een goede dagprijs is), net als het feit dat je zelf apparatuur en cursussen moet kopen, pensioen moet sparen, kantoor huren, verzekeringen en belastingen moet betalen.
Dat ik geneigd ben om qua aantal dagen lager in te zetten dan in je voorbeeld, komt vast ook omdat ik de schrikreactie van de klant of het fonds al heb geïnternaliseerd. Niet goed natuurlijk. Misschien dat ik daarmee een gezond makersklimaat negatief beïnvloed… Dat wil ik natuurlijk niet, maar het voelt ook lastig om het patroon in je eentje te doorbreken.”
Babette schrijft dat - zeker in het begin van je carrière - een eerlijke dagprijs en genoeg dagen niet de enige reden zijn om een klus aan te nemen:
Babette: “Als ik Sterk Water niet had gemaakt, dan had ik heel veel klussen niet gehad. Dus ik ben echt gezegend geweest met het workshop-traject van VPRO Dorst waar ik deze serie maakte. Ik heb er een netwerk mee kunnen opbouwen. Qua geld is er 1 op 1 niet veel mee verdiend, ik was ernaast aan het werk om m'n hoofd boven water te houden, maar in the long shot heeft het er wel voor gezorgd dat ik nu hele leuke klussen doe. Dus soms is het de moeite waard om te investeren in iets, ook al levert het je financieel weinig op.”
Hoe begroot jij?
Er is iets waar ik nog niet over uit ben en waar ik graag jullie gedachten over hoor.
Want wanneer kijk je als maker niet meer alleen naar de dagprijs, maar naar het totaalbedrag wat je verdient voor een klus en wat dat betekent voor je jaarinkomen? Moet elke dag uitbetaald worden, als je van het totaalbedrag een jaar lang kan werken aan je podcast?
Dit is eigenlijk niet alleen een vraag voor makers, maar ik ben ook benieuwd naar hoe (commissieleden van) fondsen, eindredacteuren en producenten hierover denken. Want ik heb ook weleens een dergelijke afweging gehoord in mijn tijd binnen de omroepwereld: ‘Ja hallo, dat is een heel jaarsalaris!’.
Is er als opdrachtgever of fonds een punt waarvan je zegt: nu verdient 1 maker in totaal een dusdanig hoog bedrag dat er een max. plafond is bereikt? Waarbij je niet meer alleen kijkt naar het aantal benodigde dagen en die honoreert, maar kijkt naar het totaalbedrag? En maakt het daarbij uit hoe ervaren een maker is? Hoe onderbouw je zo’n keuze? Ik ben benieuwd naar jullie gedachten hierover! Jullie kunnen mij mailen op vermeulen.randy@gmail.com
Co-maker
Ok, laten we doorgaan naar de volgende kostenpost: de co-maker!
Deze persoon is in dit hypothetische non-fictie project bij ieder interview aanwezig. De co-maker is verantwoordelijk voor het schrijven van de voice-overs (samen met de regisseur) en houdt daarom een dagboek bij: na elke opnamedag willen we details noteren over de locatie, de geinterviewde, gevoelens en indrukken, dit is de basis voor de voice-overs. De co-maker heeft een grote inhoudelijke rol en krijgt daarom bijna evenveel dagen voor het schrijven van het scenario als de regisseur. Het aantal dagen voor de revisierondes is gelijk. De co-maker is in dit project de stem van de podcast en spreekt de voice-overs in.
Coaching, postproductie & muziek
Nu kijken we naar het team buiten deze twee makers. Wanneer de podcast helemaal af is, hebben we een technicus nodig die de afleveringen mooi afmixt. Omdat dit een podcast is met meerdere opnamedagen en veel verschillend materiaal, is diegene zeker 0,75 dag bezig. Daarnaast is 0,25 dag per aflevering begroot om de feedback op de mixages te verwerken.
Ook hebben we een componist begroot voor €750 per aflevering. Of dat een eerlijke vergoeding is, is afhankelijk van het aantal muziekstukken dat je hiervoor vraagt.
Techniek & studiohuur
Bij filmdocumentaires is het gebruikelijk om apparatuur in de begroting op te nemen, maar bij audio wordt dat niet altijd gedaan vanwege de krappe budgetten. In deze begroting doen we dat wel. Het gaat om een kleine vergoeding voor de regisseur, die geïnvesteerd heeft in eigen apparatuur.
De voice-overs nemen we op in een studio. Voor de meeste studio’s betaal je zo’n €150 per uur inclusief technicus. Per aflevering staat 4 uur studiotijd begroot. Voor de transcriptiesoftware staat 2 uur per opnamedag begroot, dit komt neer op 50 uur aan te transcriberen audio.
Reis- en verblijfskosten
Voor elke opname- en besprekingsdag staat €25 per maker voor hun reiskosten begroot. Je ziet dat er - naast de 10 dagen per maker - ook 10 extra dagen bij de revisie/besprekingsdagen zijn opgenomen, deze zijn voor de eindredacteur. Bij film is het gebruikelijk om een vergoeding voor eten en drinken op een opnamedag te begroten, hier doe ik dat ook. Omdat dit een begroting is voor een project dat ingediend wordt door een externe producent met een omroep bij het NPO-fonds, moet op alle kosten in de begroting 21% btw gerekend worden.
Uitbreng, marketing & communicatie
Voor het schrijven van een persbericht en synopsissen is 1 dag begroot. De verantwoordelijkheid hiervoor wordt vaak - ook wanneer je samenwerkt met een omroep - bij de makers neergelegd. Daarnaast heb ik 2 dagen per maker begroot voor het afhandelen van persverzoeken. Er is 1 dag opgenomen voor de montage van de audiotrailer.
Voor de vormgeving van de beeldtaal, het maken van social media content en de filmtrailer is €2000 begroot. Dit is noodzakelijk om je podcast onder de aandacht te brengen. Voor El Tarangu heeft ontwerpbureau From Form de beeldtaal en de videotrailer gemaakt en ik ben nog steeds heel trots op het resultaat. Hier kan je de trailer vinden. (Al het werk van Jurjen en Ashley van From Form is te gek, neem eens een kijkje op hun website!).
Je hebt ook goede foto’s nodig van de makers. Het is belangrijk om voor ieder project nieuwe foto’s te laten maken, omdat bijvoorbeeld een krant niet graag hetzelfde beeld gebruikt.
In deze begroting heb ik ook een vergoeding voor een marketeer opgenomen. Dat is nieuw, want bij eerdere projecten deed ik dit als producent zelf, maar dat is eigenlijk niet haalbaar bij een grote podcast - zeker in de laatste twee maanden van de montage heb ik genoeg tijd en ruimte nodig voor mijn eindredactionele verantwoordelijkheden, terwijl je dan ook al hard bezig moet zijn met de communicatie rondom je project. Daarom hoop ik bij mijn volgende podcasts hiervoor iemand in te kunnen huren, als het budget dat toelaat. Deze marketeer heeft ook middelen nodig om de serie onder de aandacht te brengen, dus ik heb ook een klein potje voor drukwerk en betaalde social media advertenties begroot.
Daarnaast heb ik een live-event begroot. Bob ging in premiere op IDFA en dat was ontzettend goed voor de bekendheid van de podcast. We konden de selectie voor het prestigieuze festival gebruiken als haakje om pers te benaderen en de aanwezigen waren daarna ambassadeur van de serie.
De kosten voor zo’n live-event zijn veel hoger dan nu begroot, maar idealiter werk je samen met een andere partij die de organisatorische en inhoudelijke kosten draagt. Ik heb alleen de kosten voor zaalhuur en representatie begroot.
Lotte: “Wat je schrijft over uitbreng-kosten vind ik best een eye-opener. Dit zijn natuurlijk allemaal posten waarmee je de professionele uitstraling en het publieksbereik van je serie vergroot. Mijn commerciële opdrachtgevers (vaak musea en culturele instellingen) hebben hier echt geen budget voor over. Vaak is het budget al krap en gebruik ik het beschikbare geld liever voor mijn eigen dagen dan voor uitbreng posten. Of de klant heeft een eigen communicatieafdeling die de uitbreng verzorgd, met wisselend resultaat.”
Overige kosten
Ik zou bij mijn volgende podcasts graag willen werken met een uitvoerend producent, die verantwoordelijk is voor het maken van planningen, het huren van studio’s en al het logistieke dat komt kijken bij het maken van een grote verhalende serie.
Het onderscheid tussen de taken van de ‘producent’ en een uitvoerend producent is heel gangbaar bij filmdocumentaires: juist dat logistieke deel wordt (bijna) altijd uitbesteed. De budgetten van film laten dat toe, waardoor de producent zich kan richten op het ondernemerschap, de (inhoudelijke) ontwikkeling van het project en het contact met partners. Bij audio is daar financieel geen ruimte voor. Het gevolg hiervan is dat makers het logistieke vaak zelf doen, of de producent, zonder betaald te worden daarvoor.
Wanneer het NPO-fonds meer dan €50.000 bijdraagt, heb je een controleverklaring van een accountant nodig. Daar heb ik nu €1.800 voor staan. Daarnaast is een potje representatie begroot, een klein budget voor bijvoorbeeld drankjes tijdens een overleg.
Producer’s fee en overhead
De producer’s fee is een percentage van het budget, hier betaal ik mijzelf als eindredacteur/producent mee. Daarnaast is er de overhead, waar je bedrijfskosten van betaalt die niet specifiek voor dit project zijn (denk aan verzekeringen, een kantoor, accountant). Ook dit is een percentage van het totaalbudget. Het onvoorzien is een potje voor onverwachte uitgaven. Misschien woont een belangrijk nieuw personage ver weg van de makers en stijgen daardoor de reiskosten - dat soort dingen. Bij het NPO-fonds kan een omroep max. €1000,- opnemen in de begroting voor de begeleiding van een podcast, ook dit wordt betaald uit het maximaal beschikbare budget dat je kan aanvragen bij het NPO-fonds.
Subtotaal productie-kosten
Dan zijn we nu aangekomen op het moment suprême: we kijken naar het totaalbedrag van deze fictieve non-fictie podcast! Yes! Dit komt neer op €102.424 voor 5 afleveringen (exclusief btw), €20.485 per aflevering. Ik denk dat dit een hele redelijke prijs is, al zeg ik het zelf.
Maar zoals je in de vorige nieuwsbrieven kunt lezen, is het vrijwel onmogelijk om dit budget gefinancierd te krijgen. In de meeste gevallen is dit - in ieder geval voorlopig! - niet een budget waarmee je als maker gaat werken. Babette en Lotte onderschrijven dat ook: mijn woorden komen niet altijd overeen met hun maakpraktijk.
Babette: “Ik vind het soms wel wat imponerend wat je schrijft. Ik zat net te DM-en met een cursist van Studio Bezemkast en zij zei toevallig: 'Lees je de nieuwsbrief van Lieven? Hoe het werd gepresenteerd van je moet allemaal mensen kennen en ingangen, toen dacht ik wel hier begin ik nooit aan." En datzelfde gevoel bekruipt mij.
Gelukkig ben ik heel blij met de korte klussen die ik doe voor musea en culturele instellingen. En volgens mij is het ook goed om te zeggen aan de lezers van de nieuwsbrief: hier is steeds meer vraag naar!”
Lotte: “Als ik dit zo zie denk ik: tja, dit is radicaal anders dan hoe ik tot nu toe gewerkt heb. Helemaal als je voor de NPO werkt zonder fondsengeld. Voor Dagboek van Dora (20 minuten, RadioDoc) heb ik dagenlang zitten zwoegen aan mijn montage, het totale budget was €2.500 euro incl. btw en daar moesten alle kosten nog vanaf (reiskosten, technicus).
Voor Het Spoor Terug (30 minuten, OVT) staat €3.000 euro incl btw. Ik maakte daarvoor een docu waarvoor ik heel veel moest inlezen en interviews aan de andere kant van het land moest doen. Ik maak de afbeelding bij zo'n verhaal vaak zelf (of krijg gratis hulp van bevriende ontwerpers).
Mijn omzet gaat ondertussen best prima vreemd genoeg. Ik compenseer met klusjes die niet hersendodend saai zijn, maar ook geen enorme creatieve puzzel zijn. Een degelijke interviewserie bijvoorbeeld of een week lang reportages maken op een festival. Als ik die klussen efficiënt doe, bijvoorbeeld binnen 10 dagen die ik allemaal kan facturen a €500 plus nog een vergoeding voor mijn apparatuur, heb ik toch weer €5.000 verdiend. Als ik dat een paar keer per jaar doe, kom ik op een omzet waar ik van kan leven.
Ik word wel heel blij van jouw betoog. Je hebt je niet neergelegd bij de status quo en probeert door te drukken wat eigenlijk normaal zou moeten zijn, maar wat nu soms heel abnormaal lijkt. Als je aan een groot project werkt als De man en de maan, De plantage van onze voorouders, El Tarangu of Making an opera, dan is dat voor de duur van het project toch min of meer een fulltime baan. Je kunt niet verwachten dat een maker daarnaast nog druk aan het bijklussen is.
Die onverdeelde aandacht zorgt voor producties die zich echt onderscheiden, waar we het jaren later nog over hebben. Dit is hoe ik het liefst ook aan mijn nieuwe project Via Via zou willen werken. Als ik zou weten dat er voor die podcast een substantieel bedrag voor mijn uren beschikbaar zou zijn dan zou ik me er écht op toe kunnen leggen.”
Confronterende denkoefening
Het schrijven van deze nieuwsbrief is voor mij een interessante, maar eerlijk gezegd ook een confronterende denkoefening gebleken.
Want, waar ik makers altijd op hun hart druk om na te denken over wat zij nodig hebben om hun mooie series te kunnen maken, ben ik al die tijd vergeten om die vraag aan mijzelf te stellen.
Wat heb ik nodig om mijn werk te kunnen doen? Die vraag is voor iedereen binnen de podcastindustrie van belang, niet alleen voor makers. En door die vraag nu wél te stellen en het antwoord daarop een plek te geven binnen de begroting, wil ik ook voor mijzelf een meer eerlijke situatie bewerkstelligen.
Ik heb jullie in deze nieuwsbrief meegenomen in alle afwegingen die komen kijken bij het maken van een begroting en ik hoop dat jullie zien hoe cruciaal het is om hier grip op te krijgen als maker of opdrachtgever. Want alleen dan kunnen we tot een meer duurzame maakpraktijk komen, voor iedereen binnen de podcastwereld.
Volgende week in Heb je nog een podcasttip?
We zijn op het einde gekomen van deze - hele lange - nieuwsbrief!
Ik hoop dat jullie hier iets aan hebben, en ik ben benieuwd naar jullie reactie op dit alles. Ben ik bepaalde kosten vergeten? Heb je hele andere ervaringen dan Babette en Lotte? Je kan mij mailen via vermeulen.randy@gmail.com.
Veel dank weer aan Jotte den Dulk en Lieven Heeremans voor hun eindredactionele skills, en aan Babette en Lotte voor hun bijdragen.
Volgende week de ontwikkeling van audiotalent binnen de NPO. Tot nu toe kijken we namelijk steeds vanuit het perspectief van ervaren makers. In de volgende nieuwsbrief vertrekken we vanuit het perspectief van meer onervaren makers. Hoe is het voor makers die net beginnen? Wat zien we als we vanuit hun blik naar het podcastlandschap kijken? Om dit te onderzoeken heb ik een aantal ‘nieuwe’ makers gevraagd naar hun ervaringen met de NPO en de wereld daarbuiten. Daarover in de volgende nieuwsbrief meer.
Maar voordat we afsluiten met de tips, nog een korte boodschap van de godfather van deze nieuwsbrief, Lieven Heeremans.
Hoe gaat het met Lieven?
Terwijl Randy lekker aan het schrijven is en ik mijn eindredactie kan beperken tot een uur of twee per week, ben ik ondertussen heel veel subsidies aan het aanvragen voor het Podcastfestival 2022 – zet vast in de agenda mensen: laatste week van september!. Dat heb ik al vaker gedaan, dus daar maak ik me niet zo’n zorgen om.
Waar ik wel peentjes door zweet is de uitslag van mijn eerste NPO-fonds (ontwikkel) aanvraag, die volgende week moet binnenkomen. Ik vermoed dat het afgewezen gaat worden omdat het niet een human-interest achtige serie is; door een gebrek aan persoonlijke verhalen en al dan niet bloederige ontknopingen dus. Inmiddels heb ik me er op ingesteld dat ik het niet ga krijgen om teleurstelling te voorkomen – inderdaad, zoals in Spider Man No Way Home! Ook heb ik samen met mijn vriendin voor het eerst een bod gedaan op een huis. Daarbij helpt die instelling waarschijnlijk ook.
Afgelopen week waren Esther en ik te gast bij Geeky Dingen om te praten over The Book of Boba Fett, dat was dan wel weer vet leuk. De aflevering staat nu al online voor vrienden van de show en verschijnt zaterdag voor iedereen.
SERIE TIP VAN DE WEEK #60
Podcast: Moeders ten laste
Duur: 3 afleveringen van 23 minuten
Uitgekomen: maart 2020, bij Radio 1 (de Vlaamse)
Ik luisterde afgelopen week naar de driedelige serie Moeders ten Laste, een podcast van Wederik De Backer & Justine Vergotte over de pensioenkloof tussen alleenstaande vrouwen en hun (voormalige) echtgenoot. Een verhaal over waarom een hele generatie van vrouwen nu in financiële moeilijkheden terechtkomt. In de serie hoor je kinderen die hun moeders interviewen over geld. Zo hoor je in de eerste aflevering Wederik zijn eigen moeder interviewen. Het voelt kwetsbaar en intiem. Het format is goed gevonden: het persoonlijke wordt afgewisseld met reflecties van professor Ria Janvier in, die gespecialiseerd is in pensioenrecht.
KLIKLINKJES
Vorige week vergeten: de uitslag van de Podcast Top 2021 is bekend! Ken jij alle podcasts die in de lijstjes staan?
RODDELHOEK
Niet echt een roddel en ook niet echt leuk nieuws deze week: Topcast Media, een productiehuis dat sinds 2020 bestaat, gaat er mee stoppen. We hebben gevraagd of ze wilden reageren in de nieuwsbrief maar daar hebben ze, heel begrijpelijk, nu nog geen tijd voor.